Milczenie jest kwiatem.

Kraj/ wyspa/ miasto: Japonia (日本)

Imię i Nazwisko Postaci: 本田　菊　(Honda Kiku, w kolejności zachodniej: Kiku Honda)

Data urodzenia i wiek: 11 luty (Według tradycji 11 lutego 660 roku p.n.e. jest datą założenia Japonii przez Cesarza Jimmu [建国記念の日 – Keikoku kiken no hi – Rocznica Powstania Japonii]. Data jednak jest często kwestionowana.) (Wydaje się być w wieku około 24 lat, według ludzkich standardów).

Charakter:
Cisza potrafi posiadać własne barwy i zapach. Cisza jest kwiatem, który kwitnie nawet tam, gdzie nic innego zaistnieć nie może. Cisza jest największym pięknem, najwspanialszą symfonią. Z tego właśnie założenia wychodzi czarnowłosy młodzieniec. Nie używa zbędnych słów. Wyraża swe myśli w sposób, który często trudno jest zrozumieć. Tysiące porównań, półsłówek. Umysł filozofa, serce zamknięte za ogromnym murem. Posiada on ogromną wiedze i wiele, czasem sprzecznych emocji. Łączy się to w obraz nieodgadnionej harmonii, z którego nie można odczytać zbyt wiele, acz jest piękny i godny podziwu, każdy zaś rozumie go inaczej.
Jest to osoba honorowa i pracowita. Wyznaczony do jakiegoś zadania jest w stanie poświęcić wszystko, by je wykonać. Zdobędzie potrzebną wiedzę i materiały, zarwie wiele nocy, aż w końcu osiągnie wyznaczony cel. Czasem jednak zdaje się nie przebierać w środkach, zwłaszcza, gdy nadchodzi czas wojny. On jednak jedynie wykonuje swe zadanie. Wydaje się nie móc odczuwać gniewu czy nienawiści. Jednak odczuwa wyrzuty sumienia, które musi zagłuszyć, jeśli tego wymaga jego cel. Często więc, choć serce nakazuje mu odrzucić broń, musi skierować ją przeciw komuś, kogo chciałby chronić. I robi to, jeśli takie zadanie zostało mu przeznaczone.
Jest również osobą wierną i lojalną. Jeśli obiecał komuś pomóc, to zrobi to, choćby samemu przez to cierpiąc. Jeśli jednak zostanie oddzielony od tych, których chciałby chronić, dołoży wszelkich starań, by połączyć się z nimi, niezależnie od tego, co musiałby zniszczyć czy poświęcić.
Posiada wysoce rozwinięty zmysł artystyczny. Tworzy wspaniałą sztukę, choćby przez obrazy czy sztukę układania kwiatów. Wydaje się być wtedy kimś delikatnym niczym płatki kwiatów, gdy tworzy piękne kompozycje. Sztuką dzieli się z innymi, oni zaś go podziwiają.
Kultura, która przetrwała z dawnych czasów nakazuje mu szacunek do zasad, starszych czy też poświęcenie jednostki dla dobra ogółu. Widać, iż nadal wyznaje te zasady, będąc całkowicie podporządkowanym swemu szefostwu, poświęcając się dla przyjaciół. Jednak wśród jego ludzi pojawiają się przejawy buntu. Ludzie na co dzień chodzący w mundurkach, garniturach, całkowicie szarzy, pozbawieni swych twarzy w tłumie, będący społeczeństwem bez indywidualności w czasie, gdy mogą się z tego wyrwać przychodzą do Shibuyi w wymyślnych, kolorowych strojach. Każdy inny, tysiące stylów, których przedstawiciele z własnej woli łączą się w grupy. To odbija się też na nim. Na co dzień spokojny, gdy nikt nie widzi gra w gry RPG, czyta mangi, czasem samemu je tworzy. Przybiera również rolę ukochanych postaci, gdy może wyrwać się na konwent i udając kogoś, kim nie jest uwalnia się od narzuconej mu roli, wcielając się w taką, jakiej naprawdę pragnie.
Zwykle wydaje się być cichy, pozbawiony indywidualności, pozbawiony też ludzkich pragnień czy potrzeb. Jak wspomniano wyżej, indywidualność posiada, lecz ukazuje ją jedynie w nielicznych momentach. Tak samo jest z ludzkimi pragnieniami czy żądzami. Wydaje się być zawstydzony i niewinny, odrzucając tych, którzy chcą go dotknąć, choćby przytulić, wzbraniając się przed nagością. Jednakże posiada dawne dzieła, książki pełne obrazów nie tylko tych zwyczajnych i pięknych, lecz i takich, które wolno oglądać jedynie dorosłym. Sam nie angażuje się w kontakty fizyczne, uznając, iż woli kobiety ze świata ekranu komputera, nie te, które go otaczają. Co oznacza, iż ogląda ich wdzięki w odpowiednich grach, jednak nie spogląda na żywe damy, które mogłyby dać mu chwilę zapomnienia. Czy jednak pozbawiony jest takowych chwil? Tego nie wiadomo. Może czasem pojawiają się one w snach. Lub on neguje ich występowanie nazywając takowe wydarzenia snami.
Jego gniew ma być najstraszniejszym. Choć nie wyraża go, jednak urażony potrafi się zemścić. Ma na to wiele ciekawych sposobów, o czym przekonali się jego wrogowie. Jednak nie jest osobą złą. Jedynie broni tego, co dla niego ważne.
Ceni wartości jakimi są rodzina i przyjaciele. Jest w stanie zrobić dla nich naprawdę wiele, dopóki nie koliduje to z nakazami wydanymi mu przez zwierzchników. Praca niestety jest ponad wszystkim.
Tak więc jest osobą posiadającą wiele tajemnic, skrytą, nieśmiałą, zawstydzoną, lecz również wierną, pracowitą i lojalną. Jego sekrety zaś wydają się zupełnie nierealne, jakby to, co pokazuje i to, co ukrywa dotyczyło dwóch zupełnie różnych osób. Sam też często zaprzecza temu, co jest w jego wnętrzu, odrzucając wszystko, czego nie chce ukazać i nie potrafi zaakceptować.

Wygląd:
Włosy niczym utkane z ciemności, delikatnie opadają na jasną twarz, zasłaniając czoło grzywką i dłuższymi fragmentami sięgając uszu. Z tyłu zaś są krótkie, delikatnie opadające do poziomu karku. Skóra młodzieńca jest jasna niczym blask księżyca, acz widoczna jest barwa Słońca Dalekiego Wschodu. Wydaje się być delikatna niczym porcelana czy pergamin, jakby mógł rozerwać ją choćby powiew wiatru. Twarz jego zdobią usta przypominające delikatne płatki kwiatu wiśni, drobne, zabarwione rumianą barwą. Oraz oczy przypominające otchłań. Brązowe, acz wydające się być ciemniejsze niż mrok, głębokie, jednak wypełnione pustką. Zwykle obojętne. Jakby mógł spojrzeć do wnętrza czyjejś duszy, własnej nie posiadając. Oczy te przedzierają się przez wszelakie skrywane tajemnice i wydają się wyrywać je z właściciela, niczym tysiące kocich pazurów uczepionych na delikatnych firanach. Jego wzrok wydaje się być pozbawiony nadziei, niczym wzrok starca, który przeżył już zbyt wiele.
Jednakże całe jego ciało jest ciałem młodzieńca. Delikatnym i smukłym dziełem sztuki. Wypełnione jest ono wyjątkową siłą, skrytą w tajemnicy. Jego siła nie pochodzi z czystych mięśni, lecz z techniki. Wydaje się więc być niczym dziecko, maleńki, drobny, lecz w gniewie może zniszczyć wszystko, pokonać każdego. Wzrost jego nie jest zbyt wyjątkowy. Ledwie 165 centymetrów. Jednak jest to standard jak na Azjatę. Nie jest więc zbyt niski, choć wydaje się być taki w porównaniu z Europejczykami. Jest bardzo szczupły, acz nie chudy, nie ma niedowagi. Jego waga jest całkowicie poprawna, wynika z odpowiedniego żywienia i przemiany materii, przez co mężczyzna ten spokojnie może się najeść tego, czego pragnie i w żaden sposób nie stać się puszystą kuleczką, po prostu rzeczy, które wybiera na swe posiłki tego nie powodują, a dodatkowo jest bardzo pracowity, co też wpływa na spalanie wszelkiego rodzaju pozyskanej energii.
Ciało to ukryte jest zwykle pod białym mundurem. Jednakże często odziane jest również w tradycyjne japońskie stroje typu kimono, hakama, czasem yukata. Często też młodzieniec przywdziewa ubrania zachodnie pokroju garniturów, czy innych dość eleganckich, acz stonowanych ubrań. Zawsze jest schludny, czysty i harmonijny, nieco przez to też pozbawiony charakterystycznych cech. Niczym dziecko w szkolnym mundurku. Taki jak wszyscy, taki jak po prostu trzeba.
Jednakże, gdy nikt nie patrzy, czy też gdy nikt go nie rozpoznaje, zdarza mu się uczestniczyć w zlotach fanów wielu rzeczy, które go interesują, a czasem częścią takiego zlotu jest przebranie się za postać pochodzącą z dzieła kultury masowej. Tak więc szyje sobie stroje tego typu, by później zmienić się w zupełnie inną osobę, tym sposobem zaś uwolnić skrywane w sobie emocje, zawsze ukryte za powagą.

Relacje:

Anglia:
Relacje tych państw były długie i skomplikowane. Anglia był jednym z pierwszych Europejczyków z jakimi Japonia nawiązał kontakt. Poznali się już w Erze Edo, jeszcze zanim doszło do izolacji. Był też jednym z pierwszych krajów, które po okresie izolacji Japonia do siebie dopuścił. Później zaś nawiązali sojusz, który był zalążkiem przyjaźni, raczej wspólną samotnością. Personifikacje poprawiły swe relacje, razem też powiększając swe wpływy w Azji, później dopuszczając do sojuszu również Francję i Stany Zjednoczone. Wrodzy sobie w czasie II Wojny Światowej teraz są w dobrych stosunkach. W czasie pobytu Anglii u Japonii, gentleman był w stanie ujrzeć wiele zapomnianych przez Azjatę istot. Ten zaś zarzekał się iż „mieszka sam”, czyli negował ich istnienie, acz robił to w sposób tak paniczny, jakby nie był tego pewien. Wydają się być przyjaciółmi, których połączyła samotność.

Annan:
Wspólne kontakty handlowe w Erze Edo są jednym z nielicznych powiązań. Tak więc Kiku jest wobec tej osoby zdystansowany, jednakże wie, że nie musi się jej obawiać.

Australia:
W czasie II Wojny Światowej relacje były nieco napięte poprzez zagrożenie ekspansją terytorialną Japonii i konieczność walki w czasie Wojny na Pacyfiku. Ogólne relacje dobre. Dla Japonii osoba z miejsca relatywnie bliskiego, acz kulturalnie zupełnie odmiennego jest dość interesującym istnieniem. Podziwia go za umiejętność życia w warunkach, gdzie wielu innych by zginęło. Jednak osobiście woli nie odwiedzać jego domu bez wyraźniej przyczyny.

Birma:
W czasie Ery Edo prowadzone były kontakty handlowe. II Wojna Światowa zaś popchnęła ten teren we władanie Japonii. W latach pięćdziesiątych jednak spłacono reparacje wojenne, później nawet Japonia pomagał temu krajowi się rozwinąć. Japonia czuje wyrzuty sumienia związane z działaniami wojennymi, które zaszkodziły temu krajowi, tak więc stara się pomagać. Z jego strony można zauważyć neutralność, czy może nawet troskę, wywołaną żalem do samego siebie.

Chiny:
Pierwsza osoba z zewnątrz, jaką młody Japonia ujrzał i nazwał „krajem, w którym Słońce zachodzi”. To on właśnie nadał mu pierwszą jego nazwę „Wa”. Uczył się od niego sposobu życia i myślenia. Filozofii, kaligrafii, sztuki. Wiele rzeczy właśnie jemu zawdzięczał, od niego przenosił do siebie, zmieniając jednak wedle własnych potrzeb. Wzorował na jego kraju swe prawo i administrację, a także dużą część kultury. Jednakże już w XIX wieku pojawiły się problemy, choćby wojny o wpływy w Korei. Ostatecznie to Japonia uzyskał większe wpływy w niezależnej Korei, lecz również władzę choćby nad Tajwanem. Po I Wojnie Światowej Japonia zmusił Chiny to uznania jego zwierzchnictwa nad wieloma terenami w Azji jak Mandżuria Południowa czy Mongolia Wewnętrzna. Jeszcze przed początkiem II Wojny Światowej, Japonia zwrócił broń przeciw Chinom w sposób nader okrutny, a każdy dzień wojny zwiększał koszmar, jaki został wtedy rozpoczęty. Zapewne na zawsze odbiło się to na psychice obu personifikacji. W tym czasie Japonia nie przypominał w niczym dawnego siebie, doprowadzając do rzezi, eksperymentów przeprowadzanych przez jednostkę Tago i późniejszą 731, choć wyniki tych eksperymentów przejął Ameryka. Niektórzy ludzie pochodzący z Chin, mimo wrogości, współpracowali z Japończykami, choćby w czasie Wojny na Pacyfiku. Po wojnie zaś przekazano Chinom Mandżurię i Tajwan. Relacje więc zmieniały się od bliskich, braterskich, po wrogie na skraju nienawiści. Teraz jednak wszystko to się miesza, pozostawiając zarówno miłe jak i okrutne wspomnienia. Kraje są wobec siebie neutralne, choć nieco nieufne. Personifikacje zaś dobrze pamiętają szczęśliwe czasy wspólnego dzieciństwa. Nie potrafią więc żywić do siebie negatywnych uczuć. Japonia ma wyrzuty sumienia z powodu swych działań i obawia się, że Chiny go nienawidzi.

Dżibuti:
Japońskie okręty utrzymują porządek na wodach tego kraju, dzięki bazie, która tam powstała. Eskortują statki i zwalczają piractwo. Tak więc Kiku, niczym dawny rycerz, chroni piękną damę.

Francja:
Tuż po okresie izolacji był jednym z Europejczyków, którzy próbowali ujrzeć piękno Japonii co doprowadziło do relacji handlowych i podpisania traktatów o przyjaźni. Był uwzględniony przy powiększaniu sojuszu, rozpoczętego od sojuszu brytyjsko-japońskiego, do którego został dopuszczony wraz ze Stanami. W czasie II Wojny Światowej za porozumieniem z rządem w Vichy Japonia mógł wejść do Indochin Francuskich, zaś niektórzy Francuzi uczestniczyli w Wojnie na Pacyfiku, wspierając wrogą Japonii koalicję. Wiele rzeczy o Zachodzie dowiedział się od niego, choć przebywanie w pobliżu kogoś o tak lekkim podejściu do relacji międzyludzkich było nieco traumatyczne. Relacje nie są złe, jednak nie można jeszcze nazwać ich przyjaźnią.

Filipiny:
Początkiem znajomości była wymiana handlowa w czasach Ery Edo. Zaś w czasie II Wojny Światowej ten teren został zajęty, później utracony przez Japonię. W latach pięćdziesiątych jednak spłacono reparacje wojenne, później nawet Japonia pomagał temu krajowi się rozwinąć. Z powodu wyrzutów sumienia, dotyczących swych działań, odczuwa troskę związaną z krajami, które przez niego ucierpiały. Tak więc, choć spodziewa się nienawiści, ze swej strony odczuwa ciepłą neutralność.

Formoza:
Kraj ten, jako należący do Japonii w czasie II Wojny Światowej, zobligowany był do pomocy w czasie Wojny na Pacyfiku. Czując się nieco odpowiedzialnym za cierpienie tego kraju, Japonia stara się naprawić relacje. Jako ludzie są sobie nieco obojętni, gdyż mężczyzna obawia się nienawiści, w jego mniemaniu zasłużonej.

Grecja:
Łączy ich miłość… do kotów. Często rozmawiali o wspaniałości tych futrzanych kulek szczęścia, dających radość każdemu, kto tylko je ujrzy i dostąpi zaszczytu dotknięcia ciepłych i mięciutkich łapek. Razem też uczyli się wyrażać gniew. Raz zaś mieli spędzić noc w swym towarzystwie, nie wiadomo co dziać się miało, jednakże Japonia wyraził obawę, iż nie ma doświadczenia w tym, co planują zrobić, zaś Grecja stwierdził, że to naprawi. Poranek ukazał ich pozbawionych odzienia, acz Japonia powtarzał, że wydarzenie okryte tajemnicą jest jedynie snem.

Hiszpania:
Jeden z krajów, które jeszcze przed izolacją prowadziły z Japonią kontakty handlowe, które zostały zerwane w czasie izolacji. Jednak ludzie pochodzący z tego kraju nie zostali w żaden sposób potraktowani źle z powodu swego pochodzenia jak to miało miejsce w przypadku Portugalii, który ważył się uzbrajać buntujących się w Japonii chłopów i otrzymał stosowną karę. Ogólnie jest mu trudno nadążyć za dość energiczną i wesołą osobą. Jest więc do niego zdystansowany, ale relacje nie są złe.

Holandia:
Jedyny kraj europejski, z którym nie zostały zerwane kontakty mimo izolacji. Jeden z pierwszych, który pokazał Japonii mityczny zachód, wyjątkowy na tle tych, którzy zaszkodzili mu, odsunęli się czy zostali odrzuceni. Można nazwać go przyjacielem. To on przekonywał go delikatnie i z wyczuciem do otworzenia granic. Był jednym z pierwszych zaakceptowanych przez Japonię Europejczyków. Po okresie izolacji podpisano traktaty handlowe i traktaty o przyjaźni. Jednym z dowodów na pozytywne relacje tej dwójki jest nazwanie nauczania o krajach zachodnich „Szkołą Holenderską”. Niestety, musieli stanąć naprzeciw siebie w czasie Wojny na Pacyfiku, acz później relacje się poprawiły. Holandia jest dla Japonii milszy i delikatniejszy niż dla wielu innych osób. Wydaje się przy nim ukazywać ciepło swego serca.

Hong Kong:
Część azjatyckiej rodziny. W czasie Wojny na Pacyfiku miała miejsce Bitwa o Hong Kong, podczas której Japończycy zbombardowali lotniska i hangary w Hong Kongu. Dzisiejsze relacje nie wydają się jednak być wrogie. Traktuje go jak rodzinę, starając się zmniejszyć dystans jaki zwykle ma do ludzi.

Indie:
W czasie II Wojny Światowej relacje były nieco napięte poprzez zagrożenie ekspansją terytorialną Japonii, a także przez bycie przeciwnikami w czasie Wojny na Pacyfiku. Jednakże jest to część azjatyckiej rodziny, więc personifikacje muszą mieć ze sobą więcej powiązań, choć historia nie opisuje ich zbyt wielu. Mając świadomość bycia niejako rodziną, stara się go traktować lepiej niż obcych. Choć trudno mu zrozumieć taką głośną i kolorową kulturę, to podziwia sztukę, której czasem nie rozumie, a która też czasem wprowadza go w konsternację.

Indonezja:
Teren ten został zajęty przez Japonię w czasie II Wojny Światowej. W latach pięćdziesiątych jednak spłacono reparacje wojenne, później nawet Japonia pomagał temu krajowi się rozwinąć. Czuje się winny za to, co uczynił w czasie wojny. Z jego strony emocją żywioną do tej osoby jest ciepła neutralność i troska.

Irak:
Japonia brał udział w wojnie i stabilizacji Iraku, więc relacje mogą być niezbyt dobre. Osobiście nie zna zbyt dobrze tej osoby. Dowiadując się jednak o jej działaniach ma mieszane uczucia. Czy naprawdę jest kimś złym? Może ma powód do swych działań? Chciałby ten powód poznać, jednak musi iść drogą wyznaczoną przez sprzymierzeńców, nawet, jeśli to przysporzy mu wrogów.

Kambodża:
Kraje te poznały się poprzez kontakty handlowe w Erze Edo. Zaś w czasie, gdy kraj ten był kolonią francuską, rząd w Vichy zezwolił Japonii na działania na tym terenie w związku z Wojną na Pacyfiku. Czuje się winny i żałuje losu tego kraju. Wie, że uczynił mu krzywdę, jednocześnie zdaje sobie sprawę z tego jak bardzo musiał cierpieć, gdy będąc kolonią, został przez opiekuna po prostu pozostawiony, a nawet zdradzony, gdy ten pozwolił Japonii przejść z wojskiem przez te tereny. Odczuwa więc wyrzuty sumienia, wiedząc, że to jego wina. Nie zna personifikacji zbyt dobrze, ale nie odczuwa negatywnych ku niej emocji. Jest zdystansowany, ale w dobrym tego słowa znaczeniu.

Kanada:
Choć byli wrogami w czasie Wojny na Pacyfiku, to ogólne relacje wydają się być neutralne. Mogą spokojnie porozmawiać ze sobą, będąc spokojnymi i wycofanymi osobami. Nieco współczuje młodzieńcowi bycia często zapominanym, więc stara się o nim pamiętać z uprzejmości. Również podziwia uprzejmość tejże osoby.

Kiribati:
Jeden z obszarów zajętych w czasie Wojny na Pacyfiku. Wie dobrze, iż kraj jest młody, a już wiele przeżył. Przechodzenie z rąk Brytyjskich pod jego władanie, znowu w dłonie Brytyjczyków, aż nagle został pozostawiony samemu sobie z nakazem usamodzielnienia. Tak więc czuje się winny swym działaniom. Jednakże również podziwia niezłomność tej małej istoty.

Korea Południowa:
Początki były dość trudne. Był on jednym z obcych, z których młody Japonia brał przykład, choć później niż zaczęła się jego znajomość z Chinami. Jednakże szybko też takie dobre relacje, nauki i handlu zostały przerwane przez nieudaną próbę zajęcia Korei w postaci całego półwyspu. W Kioto znajduje się kopiec, w którym złożono nosy odcięte Koreańczykom podczas inwazji Japończyków na Koreę w XVI wieku. W czasie II Wojny Światowej Japonia posiadał kontrolę nad całą Koreą, wykorzystując ją w dość wysokim stopniu, jednakże utracił wpływy, gdy uzyskała Niepodległość, jednakże podzielona na dwa państwa. W latach sześćdziesiątych XX wieku rozpoczęto prace nad poprawą relacji tych krajów. Obecnie personifikacja Korei ma ciekawe zainteresowania dotyczące umieszczania swych dłoni na klatce piersiowej personifikacji Japonii. Nieco narzeka, że w dzieciństwie był przez niego źle traktowany, lecz teraz ściąga od niego wiele nowości, fascynując się jego kulturą i technologią.

Korea Północna:
Początek relacji tych krajów zaczął się jeszcze gdy Półwysep Koreański był zjednoczony i bliski Chinom. Wtedy też, gdy Japonia był w dobrych relacjach z Chinami, podobne utrzymywał z bliższym Koreą, ucząc się od niego i handlując z nim. Jednak wkrótce Półwysep okazał się zbyt kuszącym kąskiem, by pozostawić go bez opieki, co doprowadziło do nieudanej inwazji Japonii na Półwysep. W Kioto znajduje się kopiec, w którym złożono nosy odcięte Koreańczykom podczas inwazji Japończyków na Koreę w XVI wieku. W czasie II Wojny Światowej Japonia posiadał kontrolę nad całą Koreą, wykorzystując ją w dość wysokim stopniu, jednakże utracił wpływy, gdy uzyskała Niepodległość, jednakże podzielona na dwa państwa. W czasach obecnych Japonia jest jednym z krajów, które dążą do unormalnienia Korei Północnej, co jednak jest źle rozumiane przez samą Koreę.

Laos:
Jeden z krajów, które będąc w tym czasie koloniami francuskimi, zostały udostępnione Japonii do działań w czasie Wojny na Pacyfiku przez rząd w Vichy. Żałuje krzywdy jaką wyrządził tej istocie, jednocześnie współczując jej działania jej opiekuna, który zezwolił mu na przejście przez te tereny, doskonale rozumiejąc, co to może za sobą nieść. Sam więc jest zdystansowany do tej osoby, obawia się zasłużonej nienawiści. Jednak sam odczuwa ciepłą neutralność.

Makau:
Część azjatyckiej rodziny. Osoba o bardzo ciekawej osobowości. Powiązania nastąpiły częściowo poprzez podległość Makau pod Portugalię w czasie handlu z tym krajem w Erze Edo. Później kontakty z Portugalią zostały zerwane, Makau też nieco zapomniany. Nie ma zbyt wielu powodów ani do uczuć pozytywnych ani negatywnych.

Malaje:
Jeden z terenów zajętych przez Japonię w czasie II Wojny Światowej podczas Wojny na Pacyfiku. Mężczyzna chciałby odkupić wobec niego swe winy. Jednakże trzymają się na dystans z powodu dawnych wspomnień.

Mandżukuo:
Państwo marionetkowe utworzone w Mandżurii przez Japonię. Państwo to już teraz nie istnieje, jednakże mężczyzna, wiedząc, że tworząc je, stał się w pewien sposób jego ojcem, czuje się winny za jego krótkie i bolesne życie. Chciałby mieć możliwość naprawienia dawnych błędów.

Mandżuria:
Początek to uzyskanie przez Japonię Południowej Mandżurii po I Wojnie Światowej. Przed II Wojną Światową zaś z Mandżurii zostało przez Japonię wydzielone Mandżukuo jako państwo marionetkowe. Teren ten został później przekazany Chinom. Czuje się winny za to, co zrobił. Obecnie trzyma się na dystans, by uniknąć nienawiści i nie zrobić niczego, czego mógłby żałować.

Meksyk:
Jeden z przeciwników w czasie Wojny na Pacyfiku. Nie zna zbyt dobrze personifikacji państwa, jednak nie ma powodów do wrogiego nastawienia. Pozostaje neutralny wobec niego.

Mołdawia:
Kraje współpracują na płaszczyźnie finansowej i edukacyjnej. W Japonii realizowany jest program, który zapewnia wsparcie finansowe dla rolnictwa i hodowli w Mołdawii. Wysoce wspierane są również szpitale oraz matki i dzieci. Również mołdawscy specjaliści z wielu dziedzin mogą podnieść swe wykształcenie, doszkalając się w Japonii. Tak więc relacje wydają się być wysoce opiekuńcze. Kiku maluszka karmi i uczy, zupełnie jak własne dziecko.

Mongolia:
Kraj, który u samego początku istnienia Japonii kilka razy próbował zmienić go w swego poddanego i każde takie przedsięwzięcie kończyło się przegraną walką Mongolii nie z samym Japonią, lecz z tajfunami zwanymi „kamikaze”. Były to jednak zwykłe zjawiska atmosferyczne, choć ich nazwa później została nadana również innym zwiastunom śmierci. W czasie II Wojny Światowej część jego terenów została zajęta przez Japonię, jednak potem odebrana mu. Tutaj z jednej strony czuje się zraniony przez dawne działania, z drugiej zaś sam czuje się winny. Nie nienawidzi, nie potrafi nienawidzić. Nieco odczuwa wyrzuty sumienia. Pozostaje w dystansie i chłodnej neutralności.

Niemcy:
Początki znajomości nie były zbyt łatwe, gdyż nastąpiły w czasie I Wojny Światowej, gdy Japonia zdobył wiele terenów wcześniej zależnych od Niemiec. Przed II Wojną Światową zaś państwa te podpisały pakt antykominternowski. Zaś w czasie jej trwania podpisali Pakt Trzech razem z Włochami. Podziwia sumienność tegoż młodzieńca, współpracując z nim na wielu płaszczyznach. Można ich relacje nazwać przyjaźnią. Nieco zszokował go jego widok, gdy ten w ciepły dzień podlewał ogród będąc jedynie częściowo ubranym, zaś w innym momencie nie przeszkadzało mu wspólne przebywanie w łaźni. Ich relacje więc zacieśniały się z upływem czasu do bliskich relacjom rodzinnym.

Nowa Gwinea:
Kraj ten zajęty został przez Japonię w czasie II Wojny Światowej. Nie ma powodów, by nie lubić personifikacji, tak samo jak nie ma zbyt wielu powodów, by darzyć ją pozytywnym uczuciem. Pozostaje w zdystansowanej neutralności.

Nowa Zelandia:
Kraj ten był jednym z przeciwników w czasie Wojny na Pacyfiku. Nie ma powodów, by nie lubić personifikacji, tak samo jak nie ma zbyt wielu powodów, by darzyć ją pozytywnym uczuciem. Pozostaje w zdystansowanej neutralności.

Polska:
Japonia w czasie wojny z Rosją w latach 1904-1905 właśnie w Polsce pokładał nadzieję na osłabienie Rosji. Miało to przynieść korzyść obu krajom, dla których Rosja była w tym czasie problemem. Nawet doszło do potajemnego przybycia Józefa Piłsudskiego i Romana Dmowskiego do Japonii. Również w czasie późniejszym wywiad japoński wspierał finansowo działalność pierwszego ze wspomnianych ludzi. Gdy tylko Polska na powrót stał się niepodległy, Japonia uznał jego niepodległość i rozpoczął oficjalne kontakty dyplomatyczne. W latach 1920-1922 przewieziono z Syberii do Japonii 765 osieroconych dzieci polskich zesłańców, a następnie przetransportowano je do Polski. Wszystko za sprawą akcji Japońskiego Czerwonego Krzyża, który po raz pierwszy wspomógł obce państwo. Polska to także jeden z krajów, które w czasie zakończenia okupacji Japonii przez Amerykę i podpisywania traktatu pokojowego przez wiele krajów, tegoż traktatu nie podpisały. Jednakże 5 lat po tym, w 1957, relacje między krajami zostały wznowione. Obecnie wiele firm Japońskich inwestuje w rynek Polski. Istnieje anegdota o tym, jakoby Japończycy w czasie II Wojny Światowej schwytali amerykański statek, jednakże dowiadując się, iż załogą są Polacy, przeprosili ich i wypuścili. Dziś w Japonii mieszka 600 Polaków, w mieście Imari zbudowano Pałac Ślubów "do złudzenia" przypominający z zewnątrz dworzec główny w Gdańsku, zaś bajka o Misiu Uszatku, wyprodukowana w Polsce, jest bardzo popularna w Japonii. Tak więc obecne relacje są co najmniej zadowalające. Wspólnie mogą świętować rocznicę stworzenia konstytucji w obu tych krajach. Czuje szacunek do osoby, która zawsze walczyła honorowo i nie poddawała się. Tak więc, choć mało się znają, żywi do niego pozytywne uczucia.

Portugalia:
Był jednym z powodów izolacji Japonii. Początkowe pozytywne kontakty w ramach handlu czy też przyjmowania misjonarzy skończyły się dostarczeniem broni przez Portugalię dla buntujących się chłopów i karą wyznaczoną przez Japonię w postaci zabicia portugalskich misjonarzy i wypędzenia Portugalczyków z terenów Japonii. Jednakże po okresie izolacji na nowo nawiązano kontakty. Odczuwa nieco negatywne emocje związane ze wspomnieniami. Stara się zapomnieć dawne krzywdy, rozumiejąc, że tam też nie był krystalicznie czysty w ich relacjach. Pozostaje w chłodnej neutralności, zachowując dystans.

Prusy:
Powiązania tych państw zaczęły się tuż po okresie izolacji poprzez podpisanie traktatów o przyjaźni. Powiedziane jest, iż personifikacja Prus często odwiedza personifikację Japonii i utrzymują dobre kontakty stworzone na bazie herbaty, manjuu i mang. Nawet Prusy pomagał nieco Japonii w porządkach.

Rosja:
Początkiem relacji było podpisanie traktatów umożliwiających tuż po okresie izolacji na wymianę handlową. Jednakże początek XX wieku przyniósł pierwszą między nimi wojnę, wygraną przez Japonię. Później jednak relacje na krótki czas się poprawiły. Początek II Wojny światowej był początkiem ich kolejnych starć. Jednak udało się podpisać pakt o nieagresji. Jednakże pod koniec wojny Rosja dołączył do wojny przeciw Japonii, tuż przed jego kapitulacją. Później jednak pomógł Japonii dostać się do ONZ, jednakże nigdy nie podpisali pokoju po II Wojnie Światowej przez spór o Kuryle zwane przez Japonię Terytoriami Północnymi. Obecnie jednak Japonia dąży do podpisania pokoju. Personifikacje nieco się drażniły. Rosja wykorzystał klątwę do ugodzenia Japonii, Japonia zaś robił małe podchody typu pinezek na miejscu, gdzie Rosja miał usiąść, acz ten podstęp zauważył, ostry przedmiot w jedzeniu dla niego przeznaczonym, harpun jako broń użyta przy skryciu się Japonii w suficie, z którego wyciągnął go Rosja… Cóż, nie można zarzucić w tych relacjach braku kreatywności w dręczeniu drugiej strony. Acz teraz chyba z tego wyrośli i relacje nie wyglądają na złe.

Singapur:
Na terenie tego państwa prowadzone były działania wojenne związane z Wojną na Pacyfiku. Czuje się winny tego co uczynił. Jednak widząc obecną siłę i potęgę tego kraju wie, że nie ma jak naprawić tego, co zrobił. Nie może w żaden sposób pomóc komuś, kto pomocy nie potrzebuje. Tak więc nie zbliża się zbytnio. Rozumie, że zasłużył być może nawet na nienawiść, a nie ma jak okazać pozytywnych uczuć, ani prosić o wybaczenie.

Stany Zjednoczone:
Kraj ten z delikatnością rybaka rozrywającego muszlę małży, by dostać się do perły, zabijając przy tym bezbronnego skorupiaka i kradnąc owoc jego życia i cierpienia, siłą wręcz zmusił Japonię do otwarcia granic przypływając na czarnych niczym rozpacz okrętach, niosąc za sobą tysiące jednostronnie korzystnych dla niego paktów, które zmuszony był Japonia zaakceptować. Jednakże w czasie późniejszym, po okresie trwania sojuszu brytyjsko-japońskiego, gdy ten został rozszerzony o dwa kolejne państwa, to właśnie on i Francja do niego dołączyli. W czasie II Wojny Światowej, gdy Japonia czynił rzeczy istotnie godne pogardy Ameryka jedynie wyrażał sprzeciw tymże działaniom, lecz nie robił nic, by powstrzymać jedną z najgorszych rzeczy w dziejach. Dopiero dużo później, gdy jego własne tereny zaczęły być zagrożone władzą Japonii rozpoczął wojnę z nim. Jednakże większą uwagę skupiał na mordowaniu cywili na różne sposoby niż prawdziwą walką z żołnierzami. Tak więc to nie honorowa walka, lecz bezwzględne zabijanie ludności cywilnej w najokrutniejszy sposób przez Amerykę doprowadziło Japonię do kapitulacji. W nocy z 9 na 10 marca 1945 roku Amerykanie przeprowadzili najbardziej niszczycielski atak na Japonię. 329 samolotów zrzuciło na Tokio ponad 1600 ton bomb zapalających, które zniszczyły ponad 250 tysięcy budynków i zabiły około 200 tysięcy ludzi. Najgorszym ciosem zaś było zrzucenie bomb atomowych na Hiroshimę i Nagasaki z prawdopodobną liczbą ofiar przekraczającą 300 tysięcy. Ludzie nie tylko wyparowali, zginęli w męczarniach od razu, lecz również przez dziesiątki lat umierali z powodu wielu chorób spowodowanych promieniowaniem. Ameryka również przejął wyniki eksperymentów jednostek Tago i 731, a także zabrał do siebie ludzi za to odpowiedzialnych, przez co nie można było ich ukarać. Zakazał również wspominania o tych incydentach, co jest wysoce podejrzane. W Ameryce zaś powstały obozy dla ludności pochodzenia Japońskiego. Często byli tam ludzie, którzy nigdy nie widzieli Japonii, mając dziadków, którzy się tam urodzili, samemu zaś całe życie spędzając w Ameryce. Jednakże nie przeszkodziło to ludziom w odseparowaniu ich od reszty społeczeństwa niczym więźniów. Później zaś Stany Zjednoczone okupowały długi czas Japonię. Zaś w czasie zimnej wojny, powstania Chińskiej Republiki Ludowej i wojny koreańskiej, jedynie Japonia mógł stać się sojusznikiem Ameryki. Ameryka więc szybko zaczął pomagać Japonii w powojennej rehabilitacji, tylko dlatego, że go potrzebował. Jednakże, gdy tylko Japonii udało się zdobyć stabilną finansową pozycję na świecie, Ameryka przez swą zazdrość odsunął się od niego. Zgodził się jednak go chronić, nawet z użyciem broni, którą wcześniej przeciw niemu skierował, oczywiście w zamian za możliwość stacjonowania na jego terenie. Nawet pomógł mu dostać się do GATT. Dopiero wiele lat po wojnie zwrócił Japonii większe okupowane tereny. Zwrócił się do Japonii o pomoc w stabilizacji Iraku i pomoc tę otrzymał. Ich bardziej ludzkie relacje nie wydają się złe. Rozmawiają ze sobą, wymieniają się informacjami i nowinkami technicznymi. Czasem wydaje się, że po prostu Japonia widząc kogoś tak młodego jest dla niego miły w sposób nieco ojcowski, więc nie wyraża przy nim negatywnych emocji i czasem pozwala sobie na nieco pobłażania mu.

Syjam:
Jeden z krajów azjatyckich z jakimi Japonia prowadził wymianę handlową w Erze Edo. Został przez Japonię zajęty w czasie II Wojny Światowej. Kraj ten obecnie przekształcił się w Tajlandię. Mężczyzna pamięta personifikację, rozumiejąc, że ich relacje bywały zmienne. Czuje się nieco winny swych działań, jednak nie może już nic zmienić.

Szwajcaria:
Od 6 lutego 1864 roku nieprzerwanie trwa pakt o handlu i przyjaźni między tymi krajami. dokonuje się wymiany handlowej i wymiany osiągnięć, a także kulturowej.

Tajlandia:
Jeden z sojuszników w czasie Wojny na Pacyfiku. Czuje się winny tego, że zmusił ten kraj do walki po swojej stronie. Jest jednak też wdzięczny za pomoc. Tak więc choć zachowuje dystans, to odczuwa delikatne ciepłe emocje wobec tego kraju.

Tajwan:
Relacje zaczęły się od handlu w Erze Edo. W XIX wieku zaś po starciu zbrojnym z Chinami to właśnie Japonia stał się zwierzchnikiem Tajwanu. Jednak po II Wojnie Światowej Tajwan przyznano Chinom, przez co zostali rozdzieleni. Personifikacja Tajwanu wydaje się odczuwać miłosny afekt ku personifikacji Japonii, wyrażony poprzez danie mu czekoladek na Walentynki, zaś on rzeczony prezent przyjął, co może oznaczać akceptację uczuć.

Tonkin:
Jeden z krajów, z którym Japonia miał dobre kontakty handlowe w Erze Edo. Pozostają w chłodnej neutralności, zachowując dystans.

Turcja:
Widać ich często razem z Grecją jako przyjaciół, choć jest to trudna relacja, gdy Turcja i Grecja zbytnio nie lubią swego towarzystwa. Relacje wydają się być pozytywne.

Wietnam:
Jeden z krajów, którym po II Wojnie Światowej Japonia musiał zapłacić reparacje wojenne, zaś w czasie Wojny na Pacyfiku, będąc kolonią francuską został przez rząd w Vichy udostępniony Japonii. Później nawet Japonia pomagał w rozwoju kraju. Część azjatyckiej rodziny, więc i relacje są lepsze niż z obcymi krajami.

Włochy:
Początkiem współpracy stał się Pakt Trzech w czasie II Wojny Światowej. Wiele razy podziwiali wzajemnie swą kulturę i sztukę. Włochy nawet znalazł nieco ciekawszą, doroślejszą sztukę w domu Japonii za co ten zamknął mu nieodpowiednią dla dzieci książkę na jego własnej twarzy. Włochy również był powodem pomysłu Japonii na tworzenie bezpiecznych samochodów, gdyż prowadzenie samochodu, którego pasażerem był Japonia, przez Włochy wywołało w Azjacie niejaką traumę. Razem kiedyś byli w onsen, czyli gorącym źródle. Młodszy wtedy spojrzał w otchłań wody pytając „Tu też masz miniaturkę?”, co bardzo zawstydziło Japonię. Japonia także bardzo był zgorszony ukazywaniem swego ciała w ciepłe dni przez Włochy. Zaś przytulony przez niego nakazał mu „wziąć odpowiedzialność za swój czyn”, co odnosi się zwykle do poślubienia pozbawionej kwiatu niewinności kobiety przez mężczyznę za to odpowiedzialnego. Czy więc oznaczało to, iż młodzieniec ten miał w ramach odpowiedzialności poślubić starszego od siebie mężczyznę? Kiedyś również byli wspólnie w łaźni, gdzie poznali lepiej siebie i swoje zainteresowania. Ich relacje są więc bardzo dobre, przyjacielskie.

Inne Informacje i Ciekawostki:
- Zapisane znakami chińskimi (kanji) słowo Japonia (jap. 日本) ma dwa sposoby odczytywania: Nihon oraz Nippon. Pierwsze jest używane w języku codziennym, drugie – wykorzystuje się raczej w oficjalnych sytuacjach. Znaki te tłumaczy się jako: Kraj Wschodzącego Słońca (日 – słońce; dzień 本 – korzeń; pochodzenie, początek). Określenie to pochodzi z Chin i odnosi się do położenia geograficznego Japonii względem kontynentalnej Azji. Wcześniejszą nazwą Japonii, jeszcze sprzed nawiązania kontaktów z Chinami, nadaną przez ludność zamieszkującą jej ziemie było Yamato (jap. 倭 lub 大和). Nazwa Nihon (Nippon) została nadana Japonii w drugiej połowie VII wieku. W Chinach natomiast ziemie te w okresie Trzech Królestw zwano Wa (jap. 倭), Wakoku (jap. 倭国). Przed 1946 rokiem oficjalną nazwą Japonii było Dai Nippon Teikoku (大日本帝国 – Cesarstwo Wielkiej Japonii). Termin ten jest z reguły stosowany na określenie państwa japońskiego w okresie od restauracji Meiji (Meiji-ishin, 明治維新) do końca wojny na Pacyfiku, jakkolwiek oficjalnie zaczęto tej nazwy używać dopiero w roku 1936. Od 1946 oficjalną japońską nazwą kraju jest Nippon-koku lub Nihon-koku (日本国), co dosłownie oznacza Państwo Japońskie (国 – kraj, państwo).
W językach europejskich nazwa Japonia pojawiła się dzięki podróżnikowi Marco Polo, który zapisał wymowę mandaryńskiego określenia tych ziem: Cipangu (także Chipangu, Jipangu). Jednakże dzisiejsze słowo Japan pochodzi prawdopodobnie z kantońskiego Jatbun. W języku malajskim kantońskie określenie przybrało postać Japang i tak zostało zaimportowane do Europy przez portugalskich kupców. W 1577 r. zapisano po raz pierwszy to słowo jako Giapan. Nieformalnie Japonia nazywana jest „Krajem Kwitnącej Wiśni”.
- Sportem narodowym jest sumo. Bardzo popularny jest także baseball.
- Główna religią jest buddyzm, shinto.
- Najwyższym szczytem jest Fudżi 3776 m n.p.m.
- Najdłuższą rzeką jest Shinano, 367 km.
- Narodowym drzewem jest wiśnia.
- Motto kraju - "Pokój i Postęp".
- Ustrój polityczny - monarchia parlamentarna, system gabinetowo-parlamentarny.
- Japonia to archipelag mający ponad 3 000 wysp. Cztery główne to: Honsiu, Kiusiu, Shikoku i Hokkaido. Wyspy te stanowią aż 97% całkowitej powierzchni lądowej Japonii.
- Z automatu można kupić baterie, piwo, wino, prezerwatywy, papierosy, gazety, komiksy, hot dogi, żarówki oraz kobiecą bieliznę.
- Uważa się za niegrzeczne okazywać oznaki sympatii ukochanej osobie publicznie. Nie wypada nawet trzymać się za ręce.
- Tradycyjnie akceptowane przez Japończyków jest mieć kochankę, jeżeli żona nie może urodzić dziecka.
- W Japonii matki często śpią w jednym łóżku z małymi dziećmi, podczas gdy mąż śpi w swoim łóżku w innym pokoju.
- Kiedy idziesz na pogrzeb lub wesele wypada wziąć prezent pieniężny.
- Jest to jedyny kraj na świecie, w którym mafie działają otwarcie. Mają oficjalne biura, ozdobione godłem gangu. Pilnują porządku w swoich regionach. Wzorują się na kodeksach samurajów.
- Kioto jest jedynym miejscem na świecie, gdzie kształci się tradycyjne gejsze.
- W kraju tym popularne są walki robotów.
- Buddyjski kompleks świątynny w Kioto w Japonii, usytuowany nad miastem, na zalesionych zboczach góry Otowa, odgrywał ważną rolę w historii Japonii przez ostatnie 1000 lat. Budowle zespołu były wielokrotnie niszczone i odbudowywane. Dziś są jednym z najważniejszych obiektów dziedzictwa kulturowego w Azji.
- W kulturze japońskiej duch Ashiarai Yashiki występuje pod postacią wielkiej nogi, która przebija dach domu i każe się umyć.
- Na NTT DoCoMo Yoyogi Building w Tokio znajduje się drugi z najwyżej położonych na świecie zegarów.
- Japońscy naukowcy z pajęczych nici zrobili struny do skrzypiec, co pozwoliło uzyskać dużo bardziej miękki i głęboki dźwięk w porównaniu do tradycyjnych instrumentów.
- W kraju tym bardzo popularne jest adoptowanie dorosłych mężczyzn w wieku 20-30 lat. Ma to na celu głównie przepisanie majątku i kontynuowanie rodu.
- Hayao Miyazaki nazywany japońskim Disneyem w 2003 roku, jako pierwszy w historii otrzymał Oscara za film anime "Spirited Away: W krainie Bogów".

(Karta używana na forum Hetaliowe Awokado. Użytkownik dodający jest autorem.)

Kazano mi napisać "Lubię Pociągi".